Inclusie

In Artikel 1 van de Grondwet staat:

“Allen die zich in Nederland bevinden, worden in gelijke gevallen gelijk behandeld. Discriminatie wegens godsdienst, levensovertuiging, politieke gezindheid, ras, geslacht, handicap, seksuele gerichtheid of op welke grond dan ook, is niet toegestaan.”

Meer eenvoudig gezegd: “Iedereen die in Nederland leeft kan mee doen in de samenleving, op het werk, op school, tijdens sport, in de vrije tijd en op vakantie. Daarnaast is het ook vanzelfsprekend dat iedere persoon mag zijn wie hij/zij wil zijn, mag geloven wat hij/zij wil, ongeacht waar deze persoon geboren is, hoeveel geld deze persoon heeft of van wie hij/zij houdt”.

Een groot deel van Artikel 1 van de Grondwet beschrijft een Inclusieve samenleving, Wat veel mensen zich niet beseffen is dat inclusie naadloos verbonden is met discriminatie.

Alle gemeenten in Nederland hebben een Inclusie Agenda, waarin ze opgenomen hebben wat er moet veranderen of aangepast moet worden om een inclusieve samenleving te realiseren. Helaas hebben maar weinig gemeenten naast Inclusiebeleid ook antidiscriminatiebeleid en dat terwijl inclusie en discriminatie naadloos met elkaar verbonden zijn. Specifieke vormen van discriminatie zijn bijvoorbeeld racisme, seksisme, validisme (de discriminatie van mensen met een beperking) of LHBTIQA+ - discriminatie. Aandacht voor antidiscriminatie is dus heel belangrijk, het zorgt er voor dat het probleem gesignaleerd en aangepakt kan worden.

Door discriminatie op te nemen in een Inclusie Agenda voorkom je dat alleen de positieve kant van Inclusie belicht wordt. Het is immers een leuk en inspirerend thema, die Inclusie. Iedereen begrijpt het nut van een inclusieve speeltuin, waar kinderen met een handicap samen kunnen spelen met kinderen zonder handicap, maar Inclusie is (ondanks dat ik persoonlijk dat heel jammer vindt) nog steeds vrijblijvend. Voor discriminatie, bijvoorbeeld wanneer een persoon met een beperking wordt gediscrimineerd, geldt dat niet. Het verbod op discriminatie staat in de Algemene Wet Gelijke Behandeling en in het Wetboek van Strafrecht. Net als bijvoorbeeld het tegengaan van diefstal of geweld, is het dus geen optie of je wel of niet discriminatie aanpakt.

Samenvattend is het dus van het grootste belang dat in het Inclusiebeleid (en in de lokale Inclusie Agenda) termen als ‘discriminatie’ en ‘rascisme’ bij naam genoemd worden. Alleen dan is het mogelijk om het eenvoudiger te signaleren en te kunnen bespreken. Zolang het niet benoemd wordt kan onterecht het idee ontstaan dat dit niet speelt in de lokale samenleving én weten slachtoffers en omstanders van discriminatie niet wat zij kunnen doen of waar zij discriminatie kunnen melden.